Mijn NSIOSAS (obstructief slaap apneu syndroom) is een aandoening waarbij tijdens slaap de bovenste luchtwegen door spierverslapping dichtvallen. Het gevolg is dat patiënten stoppen met ademen en door gebrek aan zuurstof een reflex krijgen die hen gedeeltelijk of helemaal wakker maken (arousal). Het is een proces dat zich vele malen per nacht herhaalt. Hierdoor komt iemand niet in een diepe verkwikkende slaap.
De directe gevolgen zijn voor de patiënt overdag goed merkbaar en ingrijpend in de vorm van vele symptomen zoals overmatige vermoeidheid, concentratiestoornissen, ‘kort lontje’, verminderde leerprestaties, depressieve gevoelens en gevoelens van burn-out, libidoverlies. Al deze symptomen hebben bovendien vaak een negatief effect in de relationele sfeer.
Het hebben van OSAS is, zoals patiënten het vaak verwoorden: ‘invaliderend’.
OSAS is een chronische ziekte. De gevolgen op lange termijn blijken ernstig, en het wordt in de litaratuur inmiddels vaak ‘levensbedreigend’ genoemd. De verschillende effecten van OSAS dragen bij aan het veroorzaken, in stand houden dan wel verergeren van een aantal chronische ziektebeelden.
De belangrijkste daarvan zijn hart- en vaatziekten (met name hoge bloeddruk, hartritmestoornissen, hartinfarct en hersenbloedingen), suikerziekte (diabetes type 2) en overgewicht. De onderliggende pathofysiologische processen zijn complex en niet altijd is duidelijk wat oorzaak en wat gevolg is. Wel is duidelijk dat het ongediagnosticeerd en onbehandeld laten van OSAS voor alle bovengenoemde ziektebeelden negatieve consequenties heeft.
In een groot slaaponderzoek (de Wisconsin Sleep Cohort Study (n=1522)) was de kans op overlijden bij mensen met ernstige OSAS (AHI>30) na 18 jaar bijna 4x zo groot als bij mensen zonder OSAS (Hazard Ratio 3,8 ;P < 0,0008).